آدما مثل وسایل شارژی هستن که یا آدم هایی هستند که وقتی آخرشون نزدیکه هی آلارم می دن "battery low"، هی بهت یادآوری می کنن که فرصت داری همه چیز رو تمدید کنی.هی می گن اگه به فکر نباشی من رو از دست می دی.آدمایی که در بودن باهاشون همیشه فرصت هست.یا آدم هایی هستند که اینقد حوصله ندارن که یهو می گن "battery empty" و تو بهت می گذارنت و می رن.یه جوری به آخر می رسن که نمی فهمی کِی؟ چرا؟ فقط می ذارن و میرن. و اصلا مهم نیست براشون که قراره سر تو چی بیاد؟! یه جوری دارن می گن اگه تو براشون مهم بودی از همون اول بهت فرصت می دادن ولی اونا آدم ها رو مثل خودشون می خوان، اگه خوبن، خوبی خودشون باشه و اگه بد ان به خاطر حرف بقیه تغییر نکنن.به نظرشون معنی نداره هی به یکی بگی اگه اینطوری باشی بهتره،اگه اونطوری باشی من میرم.اگه باهاشون هستی باید بشناسی شون.باید بدونی از چی خوشحال می شن و از چی ناراحت.خلاصه اینکه به حریم شخصی دیگران حمله نمی کنند.
گروه دوم به مراتب آدم ترن!