بعد الان به یه رشدی رسیدم که تصمیم گرفتم با این که خودم شروع نکردم،خودم تمومش کنم.زندگی رو می گم.خودمم که براش تصمیم می گیرم.
ولی الان یه چند سالیه به این نتیجه رسیدم،حتی تنهایی هم میشه هر کاری کرد....
هیچ هنری هم بلد نیستم وقتی می خوام از یه چیزی بکشم بیرون سرم رو به اون بند کنم.نه بلدم خط بنویسم ،نه بلدم چیزی بزنم،نه بلدم بوم نصفه کاره گوشه اتاقم رو تمومش کنم،نه بلدم بزنم زیر گریه از سر دلتنگی...
هیچ چیزی بد تر از این نیست که برای کسی که صمیمی ترین دوستته،دوست صمیمی نباشی.
یه آدمی هستم که تو رابطه ها از یه روزی به بعد حس می کنم یا باید کمرنگ بشم یا اگه بمونم به لجن کشیده بشم.